Kontrola wewnętrzna składa się z pięciu powiązanych ze sobą procesów są to:

1. Środowisko kontroli, które determinuje charakter organizacji. Wpływa ono na świadomość kontroli zatrudnionych osób. Ustanawiając dyscyplinę i strukturę stanowi podstawę wszystkich innych elementów kontroli wewnętrznej. Pośród czynników środowiska kontroli wyróżnia się uczciwość, wartości etyczne i kompetencje pracowników danej jednostki; filozofię kierownictwa i styl operacyjny zarządzania. Mieści się też w tym sposób delegowania przez kierownictwo władzy i odpowiedzialności, zorganizowania pracowników oraz dbałości o ich rozwój.

2. Kolejnym etapem jest analiza ryzyka. Kierownictwo jednostki musi być świadome ryzyka i musi sobie z nim radzić. Musi wyznaczyć cele, związane z finansami i wieloma innymi obszarami. Ustanowią mechanizmy, które będą wspomagać identyfikację, analizę i zarządzanie ryzykiem

3. Czynności kontrolne to polityka i procedura, które pomagają zapewnić, że wytyczne kierownictwa są przestrzegane oraz, że podjęte zostały niezbędne działania w celu identyfikacji rodzajów ryzyka związanych z osiągnięciem celów jednostki. O czynnościach kontrolnych można mówić w obrębie całej jednostki na wszystkich szczeblach i we wszystkich jej funkcjach. W jej skład wchodzą rozmaite czynności, zezwolenia, autoryzacja, weryfikacja, uzgadnianie, przegląd działalności operacyjnej, zabezpieczanie aktywów i podział obowiązków.

4. Należy zidentyfikować, zdobyć i przekazać istotne informacje w takiej formie i czasie, by umożliwić ludziom wypełnienie ich obowiązków.Systemy informacyjne generują raporty, zawierające informacje operacyjne, finansowe oraz o przestrzeganiu procedur i regulacji . Efektywna komunikacja także musi być  rozumiana szerzej, jako pionowy (od szczebli wyższych do niższych i odwrotnie) i poziomy przepływ informacji w ramach organizacji. Wszyscy pracownicy powinni otrzymać zawiadomienie od naczelnego kierownictwa, o tym, iż obowiązki kontrolne muszą być traktowane poważnie. Pracownicy muszą rozumieć swą rolę w systemie kontroli wewnętrznej, jak również to, w jaki sposób poszczególne działania wpływają na pracę innych osób. Muszą oni mieć środki komunikowania istotnych informacji kierownictwu. Powinna również istnieć efektywna komunikacja z osobami i instytucjami z zewnątrz.

5. Monitoring to jeden z ważniejszych elementów, a zarazem ostatni etap procesu kontroli wewnętrznej. System kontroli wewnętrznej powinien być monitorowany – poddany procesowi, który ocenia jakość działania systemu w czasie. Osiąga się to poprzez operacyjne czynności monitoringowe, osobne oceny – bądź też poprzez kombinację tych dwóch czynników. Operacyjny monitoring ma miejsce w zwykłym toku operacji. Składają się nań zwykłe czynności zarządzania i nadzoru oraz inne działania podejmowane przez pracowników podczas wykonywania ich obowiązków. Zakres i częstotliwość osobnych ocen zależeć będzie przede wszystkim od oceny rodzajów ryzyka oraz efektywności procedur operacyjnego monitoringu. Informacje o niedostatkach kontroli wewnętrznej powinny być przekazywane wyższym szczeblom, a szczególnie poważne sprawy powinny być przedstawiane zarządowi i radzie nadzorczej.